Başlık biraz garip gelebilir. Ancak üzerinde durulması gereken bir konu olduğunuz düşünüyorum. Özellikle yalnız yaşayanlar için, yemek yapmaya zamanı olmayanlar için ve yemek yapmayı sevmeyenler için yazıyorum bu yazıyı. Bu saydığım özellikler bende mevcut. Kendimi evde yemek yapıp, yaptığım yemeği de yemek için zorluyorum. Sağlığım açısından bunu yapmam gerektiğinin bilincindeyim. Bir zamanlar hiç evde yemek yemezdim. Yediğim yemekleri hep dışarıdan söyler, karnımı böyle doyurmaya çalışırdım. Bunun yanlış bir şey olduğunun farkındaydım o zamanlar. Ancak sağlığım bozulduğu zaman anlayabilmiştim bunu. Bende artık dışarıdan yemek yememeye karar verip evde yemek yapmaya başladım. Bunu üç ay boyunca sürdürdüm. Devamı gelmedi ama denemeyi bırakmadım ve asla da bırakmayacağım. Çünkü farkında olduğum bir şey var. Ne yapıyorsam kendime. Yaptıklarımın cezasını da ben çekiyorum, sefasını da ben yaşıyorum. Cefa çekmeyi bırakıp sefa sürmeye karar verdim.
Yemek yapabilmeyi öğrenmem gerekiyordu. Basit yemek tariflerini öğrenip, uygulamaya başladım. Hatta bunun için çok güzel bir tava bile aldım. Yaptığım yemekler ilk zamanlarda pişmemiş oluyordu. Ama olsun yaptığım yemeği yiyordum. Çünkü elimin, emeğimin tadı vardı ve bunu yemeğimi yerken hissedebiliyordum. Ayrıca daha hesaplı oluyordu benim için. Dışarıda yemeğe harcadığım paranın yarısından daha azı ile gayet güzel yemekler yapabilir hale gelmiştim. Bazen arkadaşlarımla beraber yemek yediğimiz zamanlar da oluyordu. Onların yorumları da benim için önem arz ediyordu.
Arada bir dayanamayıp dışarıdan yemek söylediğim zamanlar oluyor. Bunun sonucunda pişman oluyorum. Öncesinde hiç pişman olmuyordum çünkü bunun yanlış bir şey olduğunu düşünmüyordum. Çabalarım ve sabrım bana pişman olabilme yeteneğini kazandırdı. Artık dışarıdan daha az yemek yiyor, ekonomik olarak daha rahat bir hayat yaşadığımı belirtmek istiyorum. Eğer sizin de böyle bir probleminiz varsa bunu bir an önce çözmenizi şiddetle öneriyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder